Jean-Baptiste Lully, nadworny kompozytor Ludwika XIV, w roku 1687 podczas dyrygowania orkiestrą – zdenerwowany, jak głoszą niektórzy, z powodu błędów muzyków – przebił sobie batutą palec u stopy. Wkrótce zmarł w wyniku zakażenia rany. Ten nietuzinkowy epizod nieraz stawał się przyczynkiem do prowadzenia naszych dialogów filomuzoficznych.

W połowie lat trzydziestych Roy Eldridge zdetronizował Louisa Armstronga jako najbardziej ekscytujący trębacz swoich czasów. O wiele większe wyrafinowanie harmoniczne, zaprzeczająca niemal trąbkowej naturze, a bliska saksofonowi płynność, maestria techniczna, a jednocześnie wciąż piekielnie swingująca gra – wszystko to było milowym krokiem w szybkiej ewolucji muzyki jazzowej.

Cóż to właściwie jest Orient? Najprościej rzecz ujmując – wszystko, co leży na wschód od oswojonego i znanego nam świata. Po reformie Konstantyna tak zwani prefekci pretorianów, czyli de facto bezpośredni zastępcy cesarza rzymskiego, stanęli na czele czterech potężnych jednostek administracyjnych imperium. Jedną z nich była praefectura praetorio per Orientem ze stolicą w Konstantynopolu, która ...

Główną zaletą mojego sposobu gry jest… Znawcy twierdzą, że jest ich kilka. (śmiech) Główną wadą mojego sposobu gry jest… To pytanie jest jak operacja na otwartym sercu.

Umówić się z Arvo Pärtem na wywiad nie jest łatwo. Estoński kompozytor nie lubi rozmów z dziennikarzami i unika ich jak tylko może. Słowa nie są mu potrzebne, wystarczy sama muzyka. W taki sposób najchętniej komunikuje się ze światem, językiem dźwięków. Proces nakłaniania twórcy stylu „tintinnabuli” na spotkanie był długi i wymagał energii wielu osób. Było to bardzo zawiłe i trudne. Arvo Pärt n...

„Mówiąc o polskości Chopina – w jego muzyce, łatwo popadamy w banały, komunały, stereotypy, których tyle już na temat »najbardziej polskiego z kompozytorów naszych« powypisywano. Bo przecież nietrudno, zdawałoby się, tę polskość u Chopina określić, tak jest ona uchwytna, słyszalna, rozpoznawalna, oczywista. My ją po prostu czujemy, wyczuwamy od razu tę »polską nutę«: w rytmicznych frazach i zaś...

Od kiedy zostałam ministrem, nadal bywam na koncertach, nie tylko w Polsce, i mam wrażenie, że sale są pełne. A skoro tak, nadal istnieje liczne grono odbiorców muzyki. Co więcej, największym beneficjentem inwestycji w infrastrukturę kulturalną w ostatnich latach w Polsce jest właśnie muzyka. W żadnej innej dziedzinie nie powstało tak wiele nowych obiektów.

Myślimy „filmy fabularne i muzyka nowa”, i od razu wiemy: science fiction! To skojarzenie zawdzięcza najwięcej mocy oddziaływaniu 2001: Odysei kosmicznej Stanleya Kubricka z 1968 roku, w której reżyser wykorzystał kilka szokujących wówczas utworów György Ligetiego. Jakież wrażenie wywierały mikropolifonia Requiem – statyczna i dynamiczna zarazem – oraz przelewające się klastery Atmosphères. Zaw...

Odwiedzający Monachium tropiciel przejawów Salomanii kieruje swe kroki w stronę Lenbachhaus. W tym muzeum, utworzonym w 1929 roku w niegdysiejszej rezydencji słynnego portrecisty Franza von Lenbacha, trafić można na ślady owej dzikiej fascynacji, która opanowała Europę na przełomie XIX i XX wieku.

Być może jesteśmy w przededniu powstania czegoś nowego, ale wierzę, że tradycyjna orkiestra symfoniczna nie powiedziała jeszcze ostatniego słowa. Ze sztuką jest jak z wahadłem: kiedyś wychyliło się w stronę awangardy, a teraz – w odwrotną; przeciętny człowiek, gdy rozważa wybranie się do filharmonii, liczy na to, że usłyszy wpadającą w ucho melodię. Oczywiście nie chodzi o to, żeby sztuka rezyg...

Mówią, żeby polityki nie łączyć z muzyką. Ani w ogóle z żadną z dziedzin twórczości. Każą wyzbyć się wszelkich uprzedzeń i słuchać Wagnera z czystą głową. Czytać Głód Hamsuna i zapomnieć, że w 1943 roku pisarz – w dowód podziwu dla Goebbelsa – oddał mu swój medal dołączony do Nagrody Nobla. Docenić rzemiosło malarskie Isaaka Brodskiego i puścić w niepamięć, że był wiernym i pokornym wobec założ...